การใช้งานทั่วไป
ในสตูดิโอโทรทัศน์อาจมีจอสีน้ำเงินหรือสีเขียวรองรับผู้อ่านข่าวเพื่อให้สามารถรวมเรื่องราวเบื้องหลังได้ ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นการแสดงผลแบบเต็มหน้าจอ ในบางกรณี ผู้นำเสนออาจอยู่ในพื้นหลังขององค์ประกอบทั้งหมดที่ถูกแทนที่ด้วย "ฉากเสมือน" ทั้งหมดที่แสดงใน โปรแกรม กราฟิกคอมพิวเตอร์ในการติดตั้งที่ซับซ้อน ตัวแบบ กล้อง หรือทั้งสองอย่างสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ ในขณะที่ สภาพแวดล้อม ภาพที่สร้างด้วยคอมพิวเตอร์ (CGI) เปลี่ยนแปลงแบบเรียลไทม์เพื่อรักษาความสัมพันธ์ที่ถูกต้องระหว่างมุมกล้องตัวแบบ และ "พื้นหลัง" เสมือน
ฉากเสมือนจริงยังใช้ในการสร้างภาพยนตร์โดยทั่วไปจะถ่ายภาพในสภาพแวดล้อมแบบจอสีน้ำเงินหรือจอสีเขียว (อาจมีสีอื่นๆ แต่พบได้น้อยกว่า) ดังเช่นในSky Captain and the World of Tomorrowโดยทั่วไปแล้ว พื้นหลังแบบคอมโพสิตจะถูกนำมารวมกับฉากทั้งขนาดปกติและแบบจำลอง รวมถึงยานพาหนะ เฟอร์นิเจอร์ และวัตถุทางกายภาพอื่นๆ เพื่อเพิ่มความสมจริงให้กับภาพที่นำมาคอมโพสิต สามารถสร้าง "ฉาก" ที่มีขนาดแทบไม่จำกัดได้แบบดิจิทัล เนื่องจากซอฟต์แวร์คอมโพสิตสามารถนำสีน้ำเงินหรือสีเขียวที่ขอบของฉากหลังมาขยายจนเต็มเฟรมที่เหลือ ด้วยวิธีนี้ วัตถุที่บันทึกในพื้นที่ขนาดเล็กสามารถนำไปวางในมุมมองเสมือนจริงขนาดใหญ่ได้
ส่วนขยายแบบเซ็ตที่พบเห็นได้บ่อยที่สุดอาจเป็นส่วนขยายแบบดิจิทัล ซึ่งเป็นการเพิ่มดิจิทัลให้กับสภาพแวดล้อมการแสดงจริง ยกตัวอย่างเช่น ในภาพยนตร์เรื่องGladiator ได้มีการสร้าง เวทีและที่นั่งชั้นหนึ่งของโคลอสเซียมแห่งกรุงโรมขึ้นจริง ในขณะที่แกลเลอรีชั้นบน (พร้อมผู้ชมที่เคลื่อนไหวได้) สร้างขึ้นด้วยคอมพิวเตอร์กราฟิก ซึ่งนำมาประกอบเข้ากับภาพเหนือฉากจริง สำหรับภาพยนตร์ที่บันทึกด้วยฟิล์มเดิม การแปลงวิดีโอคุณภาพสูงที่เรียกว่า " ดิจิทัลมีเดียเมเทอร์นัล " ช่วยให้สามารถรวมภาพและดำเนินการอื่นๆ ของงานโพสต์โปรดักชั่น ด้วยคอมพิวเตอร์ได้ การรวมภาพดิจิทัลเป็นประเภทของการแมตต์ และเป็นหนึ่งในสี่วิธีการรวมภาพพื้นฐาน อีกวิธีหนึ่งคือ การรวมภาพทางกายภาพการเปิดรับแสงหลายครั้งและการฉายภาพพื้นหลัง ซึ่งเป็นวิธีการที่ใช้ทั้งการฉายภาพด้านหน้าและการฉายภาพด้านหลัง
